Catleya

 Vanmiddag kwam ik deze foto van hem tegen, wat ouder en grij­zer al, haar 'en brosse'. Mijn aandacht werd opeens getrokken door de bloem die Proust op z'n revers draagt. In een impuls bladerde ik terug naar wat ik net herlezen had op pagina 83, waar Swann zijn liefde Odette bij hem in het rijtuigje heeft genood:

 'Zij hield een boeketje catleyas in haar hand en Swann zag dat zij onder het kanten hoofddoekje in haar haren diezelfde orchideeën aan een pluim van zwaneveren had gestoken. Onder haar cape droeg ze een overvloed van zwart fluweel dat schuin toelopend was opgenomen, waardoor een grote driehoek van een witzijden rok tevoorschijn kwam en dat de laag uitgesneden halsopening van het lijfje, waarin zij ook catleyas had gestoken, eveneens een stukje witte zijde liet zien (...).'

 De catleya groeit in het boek uit tot een symbool voor de onmogelijke liefde van Swann. Wat draagt de schrijver daar op z'n revers? Geen twijfel: een catleya. Waarmee hij woordloos de verbondenheid met z'n per­sonage uitdraagt.