Oh Lucy!

 Van Carolijn Visser leerde ik dat in Shanghai de Chinezen behalve hun eigen vaak ook een Engelse naam gebruiken. Daaraan dacht ik bij de tragikomische film Oh Lucy!, waarin een cursus Amerikaans-Engels voor Japanners ook begint met een nieuwe naam. Lucy heet eigenlijk Setsuko.

 Een nieuwe taal leren betekent een nieuwe identiteit aannemen. Bij de cursus hoort een blonde pruik. Knuffelen en ook een nieuwe, over gearticuleerde spraak, te oefenen met een balletje in je mond. Een Japanse die een Amerikaanse leert nadoen is onverwacht oerkomisch.

 Taal is weer eens ingrijpender dan je denkt. Wanneer twee zusters en de dochter van een van de twee als gevolg van de cursus bij hun leraar in Californië belanden, blijkt hoe ingrijpend. Hoe beklemmend de Japanse manier van leven is, vooral voor vrouwen, daarover gaat Oh Lucy! Niet toevallig gemaakt door een vrouw: de debuterende Atsuko Hirayanagi.

 En als het drietal dan al ruziënd in Californië is aangeland blijkt de echte vraag te zijn: Wat is erger Japan of Amerika? Waarna zich een dramatisch slot ontvouwt waarin Lucy eindelijk Setsuko mag zijn, maar dan echt.

Tags: