Vocht

 Vocht zijt gij en tot vocht zult ge wederkeren. Dacht ik na de derde 'afdeling' van De beloofde dinsdag, nieuwe dichtbundel van Martijn den Ouden, die 'het is hier vochtig' heet. 

 Zelfs wanneer ze me met veel stookkosten cremeren en mijn kurkdroge as wordt uitgestrooid op het veldje dat daar voor is zal die na de eerste bui al verzadigd raken. Er zullen daar paddestoelen opschieten. Niets gaat verloren. Daar zorgt het vocht voor. En als iemand daarvan doordrongen is, Martijn den Ouden:

  ik was slaaf in een gieterzaak / ik at kooldraden

  ik sliep slecht / vrachtwagens ronken in het park

  ik heb veel gieters gezien / polyester gieters / gieters van tin

  een klant / hij komt hier vaker / zegt dat gieters op gletsjers lijken / in hoe ze zich gedragen

  ik kon niet in de keuken zijn / een dik gevlekt hondje werd driftig als hij mij daar zag / ik at daarom mijn kooldraden op de rand van mijn bed

  van dat bed dient u zich niet te veel voor te stellen

  ik zag van die mensen wandelen / van die mensen met zachtaardige klanken in hun stemmen

  waar de mensen wandelen stroomt een beekje / aan de oevers worden wedstrijden gehouden

  de fanatieksten gillen

  ik kan best buiten zijn als het miezert

  als het miezert worden de wedstrijden afgelast

  dat weet ik heus