Een boek dat boeken te boven gaat. Ik heb een half jaar geleefd met de ten dode opgeschreven schrijver. Dat kon ook omdat ik wat ervaring heb met de ziekte waar hij aan stierf, 48 jaar oud. K.Michel bekende me dat hij het af en toe had moeten wegleggen. Vandaag heb ik de kroniek van zijn aangekondigde dood ten einde kunnen lezen.
Op 26 augustus 2013 gebruikt hij dat pistool ook. Aan het Hohenzollern-kanaal. Dit is een boek vol kanalen. Het verscheen eerst als weblog. Een mirakel. Levender, levendiger, geestrijker kun je niet schrijven. Zo schrijf je als alles op het spel staat. Ik vertaal zelf maar, mijn vader was leraar Duits, net als mijn grootvader.
Hoe leg je je als 'nihilist' neer bij je eigen dood? Het dagboek eindigt met nog wat teruggevonden losse aantekeningen, waaruit:
'Toch is mijn zekerheid, al niet bestaand of dood te zijn, niet volledig. Af en toe, meestal in de natuur, overvalt me tot mijn verbazing op veel momenten het verwarrende gevoel er nog te zijn. Deze bomen, deze boom, de weg, de brug: Dit is er toch allemaal nog, op deze momenten wankelt mijn nihilisme ook, een lichte duizeling, een zweefmolen op de kermis, nooit lang, een zenuwslopende duizeling op onvaste bodem, waar een doorgaan me alleen door het bezit van het wapen wordt toegestaan, als eenvoudigste mogelijkheid je elk moment en zonder moeite uit een niets in niets binnen te katapulteren, uitstappen alstublieft, iedereen uitstappen dames en heren.'