Ken wie?

 Spiegels misleiden. Allereerst door de positie die de zelfbe­kijker wel in moet nemen. Ga naar Galerie Maurits van de Laar in Den Haag. Daar hangt de nieuwe oogst van wat Philip Akker­man dagelijks schildert, en daar zie je het: een oog (of ander­half) kijkt je argwanend aan. Dat ene oog kijkt hem - en mij - aan of ie de duivel zelf is. Daarom mijdt ie spiegels. Schildert verinner­lijkte spiegel­beelden, zelfbeelden.

 Hij maakte er sinds 1981 al zo'n 3500. Nooit iets anders. Op die wantrouwende blik heeft Akkerman een oeuvre gebouwd. Akkermans blik heeft zich voorgoed naar binnen gericht. Gretig tast hij in het duister en diept zelfbeelden op. Duivels, melancho­lici, nurkse Veluwse boeren (hij komt uit Vaassen maar woont sinds mensenheugenis in Den Haag), ADO-supporters, ja, Hagenezen.

 'In een zelfportret zijn kijker en bekekene een en dezelfde persoon.'

 Maandag in de Avonden meer.