Weltauge (1)
zondag 08 september 2013 - 21:21
Heet de tentoonstelling van de Hagenaar 'die nooit in Amsterdam komt' Philip Akkerman, bij Torch in Amsterdam. Uitzonderlijk in Torch is dat het zelfportret niet meer alles overheerst. Het oog heeft zich hier en daar vrijgevochten en gaat eigen wegen. Er hangt ook oog-werk van anderen.
Het hebben van een uiterlijk blijft een schier onmogelijke opgave. De wereld is onze genadeloze spiegel. Het oog waarmee wij onszelf zien. Bij de ingang reikt Philip me een ooglapje aan.
Zijn oeuvre bestaat uit duizenden zelfportretten. Steeds meer begon me daaruit al het linkeroog aan te zien. Ik schreef daar ook over. En zie: Weltauge. Het wereldoog. En vragen, het onderwerp is onuitputtelijk. Waar komt zo'n kop vandaan? Kan de spiegel ons tot zelfkennis brengen? Ik betwijfel het. Philip ook. Die heeft de zijne weggedaan. Of beter, ingeslikt.
Toch, spiegels zijn overal en er blijft altijd dat ene oog. Dat je aankijkt of je de duivel zelf bent. Wat je vast ook bent. Dat oog ziet Philip Akkerman. Eraan tornen mag alleen hij zelf. En dat doet hij. Altijd door. Ga kijken, naar zijn oog.
RSS