Isa

 Het zwerfmeisje In 'Bilder deiner grossen Liebe' van Wolfgang Herrndorf, die leeft van wat ze oppikt, krijgt of steelt in supermarkten, bij mensen thuis, van vuilnis. Ze is getraind, erop gespitst als een aasetende vogel. Zo blijft ze in leven. Aantrekkelijk als ze is gebruikt ze haar kont als die van pas komt.

 Je kunt het huisvuil noemen, maar een goed woord voor het overschot van onze leefstijl is er niet. De uitvinding van de houdbaarheidsdatum heeft het benoemd. Allen zijn we vroeg of laat eerst overschot, en dan vuil. Herrndorf zelf is patiënt en zal sterven. Wat van hem overblijft zal worden opgeruimd. Vandaar - vermoed ik - dat de vuilnisroos Isa de heldin van zijn laatste boek werd. Afval is waar de wereld om draait:

 'Ik klim over bergen huisvuil. Een paar zakken ruk ik open en vind verschimmeld fruit en een bruine banaan. Ik vind ook nog een behaard brood, scheur de korsten eraf en eet het middenstuk. Ik vind een zak vol sla en een klont spaghetti met uitgedroogde rode saus. Als rubber is het. Ik bijt op een steen. Ik vind ook twee fotoalbums. In het ene zit een gezin, alleen maar opnamen van vader, moeder, zoon en hond en op iedere foto stralen ze, allemaal, zelfs de hond. Ik blader het album door, maar tenslotte gooi ik het toch weer weg, omdat het me deprimeert.'

 Het is nacht. Beneden, in de donkere verte ligt een verlicht benzinestation, waar niemand is, als een ruimteschip.