Vanavond werd aan Kira Wuck (1978) de Hollands Maandblad schrijversbeurs voor poëzie uitgereikt. Ze gaf me haar gedicht 'Dit Feest':
Sylvia en ik gingen naar de Hema
voor een wegwerpbarbecue
in de Hema kun je een heel leven terecht
van rompertje tot doorlekzeil
Dit feest is zo saai, zei Sylvia
dat ik wou dat er iemand iets in mijn drankje deed
Daarna probeerden we te dansen
Sylvia let op de mannen
ze kijken naar het vlees in haar nek
Als je maar ver genoeg gaat
kom je op een soort maanlandschap
ik maak zwembewegingen naar de lucht
jij staart naar je gekrompen navel
Alles krimpt wat we proberen vast te houden
overdag weten we niet wat we aan moeten
toch worden we elke dag met dezelfde lust weer wakker
Ik sms'te iemand dat ik hem toch te oud vond
waar ik dan later weer spijt van kreeg
Een bezorgde moeder stuurde me berichten
het is typisch eindtijdweer schreef ze
ook heeft ze een bijbel voor me klaarliggen
ze vraagt of we in de McDonald's kunnen afspreken