Gisteravond in Brussel bij de uitreiking van de tweejaarlijkse poëzieprijs van Het Liegend Konijn, het leukste gedichtentijdschrift van Nederland en België. Bernke Klein Zandvoort kreeg hem. Voor haar debuut Uitzicht is een afstand die zich omkeert.
In het tijdschrift Terras (2011) schreef ze over haar heel eigen ruimtelijke ordening. Titel: 'Over de snelheid van de montage en hoe een neerkomende brug over je heen valt':
'Je staat te wachten voor een openstaande brug. Gewoonlijk is de brug een drager. De dag vindt plaats. Haar aanwezigheid is een ontwijkende, ze hoort niet te worden opgemerkt. Op het moment dat er een schip ligt te wachten, verandert deze situatie. Alle aanloop rond de brug valt stil.
Motoren slaan af, het wegdek maakt zich los en verheft zich tegen de lucht. Achter wat beweegt - het knipperende oranje licht, de mast van het schip dat door de opening vaart ‑ torent de brug als groot zwart oppervlak overal boven uit.
Is het schip voorbij, dan zakt het wegdek weer langzaam naar beneden. Z'n schaduw rekt zich uit, de neerkomende brug valt over je heen, totdat hij aansluit bij de horizontale lijn. De voorgrond is terug naar de achtergrond, het obstakel is weer drager. De dag gaat door.'
Ook gisteren was daar de bundel met Bernkes gedicht dat begint met de woorden 'augustus was overrijp', vertaald in alle talen van de Europese Unie. Dat zijn er 24. Met steeds het origeel ernaast is dat verrassend lezen.