De taiga zwijntjes van Astrid Lampe
vrijdag 11 december 2015 - 12:50
Alles is er, alleen, het ligt door elkaar. Waardoor een nieuwe wanorde is ontstaan. De taiga is er, een woestenij als een winkelcentrum. De zwijntjes steken overal hun snuit in, zo zijn zwijntjes.
Averechts schermkijken, chocola maken van overstelpende overvloed. Zoiets gebeurt er in de nieuwe, tweedelige bundel van Astrid Lampe. En het gekke is, na een tijdje lezen daalt het stof en ontstaan ordeningen. Elk moment andere, dat wel.
'(...)
je haar glanst/ naarmate het vermogen groeit
ons te verplaatsen
glanst harder
je helder te zien/ doorheen de mist van bewegingssensoren
een rustig dorp als dit/ dat is precies waar Hamas op uit is/ onzin meent Rusland/ alle vrouwen lachend op de foto
eerder dan de streek/ vlogen we de straat uit
DO NOT CROSS / POLICE LINE/ de toeloop algauw een klein leger
(...)'
Dit uit het eerste deel, De taiga. De zwijntjes komen daarna op, in een reeks van 59 strofen, waarvan de laatste:
'wij halen ons hart hier op/ dronken het is een relict van de laatste ijstijd/ helm lamp kalasjnikovs/ blaffende apen'
RSS