Geen beer

 Zijn verhalen en gedichten zijn er, maar veel kwam ook niet - geen tijd van leven - op papier. Zoals het verhaal over de beer.

 Dat begint met het relaas van een vakantiebaantje in Ouwehands Dierenpark, bij een fotograaf. Waarvoor hij tijdens een hittegolf moest optreden in een berenpak. En zo dag in dag uit op foto moest met de talloze kinderen die de dierentuin bezochten. Een uitputtend baantje, ook al omdat de kinderen er plezier in kregen de beer te pesten en te voeren. Ze kochten bananen en duwden die - voor de foto - naar binnen in de berenmuil.

 Johnny bestierf het daarbinnen van de hitte en moest zich weldra ook voortbewegen in een klotsende hoeveelheid tot moes getrapte bananen. Na een dag werd het hem teveel. Hij kreeg het werkelijk benauwd en vroeg even respijt aan de fotograaf. Dat mocht - even dan - en hij ontweek de drukte naar een stil achteraflaantje in het dierenpark. Daar trof hij een bank waarop hij uitgeput neerzeeg.

 Naast hem zat weliswaar een oud vrouwtje, maar die leek ingedut in de zomerse hitte. Tot ze wakker schrok en naast zich opeens een beer zag zitten. Wat te doen? Johny probeerde haar te kalmeren door voorzichtig, gedempt te zeggen:

 'Ik ben geen beer'.

 Waarmee hij het tegendeel bereikte. Het vrouwtje schrok vreselijk, sprong op en rende in paniek het laantje uit, op de vlucht voor de sprekende beer.

  Het Verzameld Werk is er. En daarmee gaat een wens in vervulling die Johnny zijn schrijversleven lang had gekoesterd. Bij zijn ouders stonden in het boekenkastje achter de glas-in-lood deurtjes maar een paar boeken, waaronder een Omnibus met het werk van Jan Mens. Dat wilde hij eens, ook bereiken: een Johnny van Doorn Omnibus. Hij is er: Droom vrijuit (gedichten) en Hou contact (verhalen). ps. Excuus: de beer is - na de radioversie - wel op papier gekomen, namelijk in het Dagboek 'Door de weken heen'.