Jantien Jongsma's sloot

 En mij deden denken aan die ene, mijn mooiste schoolplaat van allemaal: de sloot in dwarsdoorsn­ee, waarop je ook onder water kon kijken. Met die snoek ja, de kikkers en al. Je bent een slotenmens of niet. Ik groeide op aan sloten, net als - denk ik - Jantien.

 Hoewel ze van verhalen momenteel weinig wil weten zijn haar zelf bedachte vogels ver van decoratief. Onder haar penseel groeien ze uit tot karakters. Je ziet er bijvoorbeeld vier, waarvan twee op takken en twee op de grond, verwikkeld in een choreografie. Rondkijkend zoals vogels dat doen, die nooit verraden wat ze in de zin hebben, wat ze werkelijk bezighoudt. Alsof heel hun leven bestaat uit manoeuvres om ons af te leiden. 

 Het Hollandse platteland, het landschap, ontvouwt zich. Waarbij ze kleuren gebruikt die het optillen naar zelfbedachte tropen. Een klimaatsverandering, vooruit. Louter zomerse dagen. Het is warm bij Jantien Jongsma.

 Ook te zien bij C&H zijn drie van haar wonderlijke, beschilderde knipselsculpturen, waar het licht op en doorheen valt. Op een manier die ze meerdimensionaal maakt. Hoog als het plafond. Jantien Jongsma heeft een vaste hand van knippen. Haar figuren lijken houtgesneden.

 ps. Deze week werd in het Textiellab in Tilburg haar wandkleed van 8,5 meter geweven. Het komt in augustus te hangen in de entree van het Gerechts­gebouw in Utrecht. Meer vogels?Wieweet een sloot? Later meer.