Kapseizend paard

 Zij weet wat ze doet. En ik herken. De paardensprong uit het schaakspel. Opzij en dan vooruit, of vooruit en dan toch weer opzij. Het hinken op gedachten. En dan, niets ingrijpender dan een echt paard dat struikelt en valt. Kapseizen is het goede woord, want paard en schip zijn zo uitgesproken bedoeld voor juist die ene beweging. Afwijken daarvan voert tot catastrofes. Dat is de inzet. Bij Els Moors geen half werk. En temidden van dit al kom ik maar één baken tegen: een moeder.

oh mijn moeder

en haar wonderlijke woestijnkleuren

morgen schuift ze op

tot ze schaduw heeft gevonden

rijgt ze me aaneen

uit water bloemen

glas en ramen

en het devote kraken

van haar knieën

thee moet uit bladeren

worden getrokken en tranen

op hun beurt uit thee

het leven dat ik in de echte wereld leid

een geheim dat ze me nog

toevertrouwen zal