Lynn Aldrich
vrijdag 21 oktober 2016 - 21:51
De naaktheid van voorwerpen. Dat lijkt me het onderwerp van Lynn Aldrich. Een paneel bestaande uit stempelkussens, een bouwwerk van schuursponsjes,
De Amerikaanse Lynn Aldrich (1944) laat in Amsterdam zien wat ze on/gewone objecten noemt. Het waren haar stempelkussentjes die me meteen raakten.
Het afdrukken van letters heeft een magie. De randen van de letters verraden de druktechniek, de stempelende hand en de graad van slijtage van het stempelkussen.
Voorwerpen slijten, laten hun hoogsteigen sporen na. In oceanen.
En kunst is aandacht. Bijvoorbeeld voor blikjes, bedoeld voor sardientjes, bonen of koffie, maar dan gloednieuw, glimmend, leeg en zonder papieren omhulsel of beschildering, zodat je eindelijk ziet wat voor een voorwerpen het - naakt - zijn. Aldrich heeft een voorkeur voor holten waar je inkijkt die jou aankijken. De open einden van tuinslangen, de uiteinden van typisch Californische regenpijpen, in verschillende kleuren geschilderd. Of onbegrijpelijkheden als een strijkplank bedekt met een stapel strijkplankvormige stoffen.
En daar is dan opeens ook, in al zijn naaktheid, het beroemde Oostvenster van de kathedraal van Chartres, door Aldrich nageknipt in karton als was het door een storm verwoest, het glas naar binnen gevallen.
Alles kan kapot.
Links:
RSS