Uit het verband opmaken

 Nog even. Zoals bij elke kwaal is ook bij doofheid de schrale troost nooit ver. Al dat gekwebbel, wat mis je er nou aan. En dan al die pleidooien voor 'stilte'.

 De dove schrijver David Lodge vertelt in z'n 'Deaf sentence' hoe hij meermalen het Prado bezoekt om de bizarre schilderingen van de eveneens stokdove Goya te bestuderen. Hij bedenkt dat de verandering in diens werk voortkwam uit zijn plotselinge doof­heid na een ziekte. De gruwelen van de oorlog, de Heksensab­bath en zo meer. En vooral de hond die bedolven wordt door zand, wat zou kunnen staan voor oprukkende doofheid. Zette de doofheid zijn fantasie aan het werk? Maar nee, ook David Lodge moet toegeven, er is geen 'blessing in disguise'.

 Wat hoor ik dan wel? Ik hoef alleen maar het BING vertaalprogramma aan het werk te zetten op een Koreaans gedicht of de ondertitels voor slechthorenden bij de NPO om experimentele dichtkunst over me af te roepen.

 Vriendelijk, 'begrijpend' knikken wordt het. En ondertussen proberen 'uit het verband' op te maken waar het over gaat. Zoals ik dat op school al leerde met Grieks vertalen. Uit een paar woorden die je wel kent een verhaallijn opmaken. Dus Xenophon steekt met zijn mannen een drooggevallen rivier over. Voor je het weet heb je een cijfer 8. Maar als je voor die droge rivier een vlakte invult en je verhaal daaraan aanpast heb je opeens een 2.

 De dove moet volhouden en blijven vragen 'wat zeg je'. Al raken mensen geïrriteerd: 'Dat zeg ik toch'.

 David Lodge vergeet dat soms, verstaat dan niet de naam van het meisje, met wie hij later ook blijkt een afspraak gemaakt te hebben. En zo door.

Tags: