Wim Brands

 Wim Brands is een boerenjongen. Je ziet het aan z'n manier van lopen, altijd over een erf. Niet veranderd sinds de stad z'n erf werd. Ruimte, afstand zit er in, net als in z'n gedichten. Zo:

 Ik hou van paarden

 

 omdat ze uit

 badkuipen

 

 drinken

 

Of zo:

  Mijn vader zat elke avond

 achter het huis

 

 Het verveelt nooit zei hij

 

 Het uitzicht is altijd

 anders.

 

Alle tijd van de wereld. Alle zicht. Het mooist is dat van de dakdekker:

 Voor hij begon met repareren nam hij de omgeving in zich op:

de tuinen, het weiland, de huizen aan de zoom,

het bos, de paarden die op stal wilden,

 

en dacht na over wie hier voor hem zaten. Hoe spraken zij

in zichzelf, zo hoog? En hoe zag de hemel er die dag uit?

Helder? Zwanger van komend noodweer?

 

Nagel in de mond vroeg hij zich af of ook zij het verlangen

hadden gekend een bericht achter te laten voordat zij begonnen met het bedekken van het dak.

 

Een regel gekrast in lood.

 (...)

Lees verder in z’n nieuwe bundel  's Middags zwem ik in de Noordzee.

 

 

Tags: