zichtlijnen. onder: Sarah's huis, boven: de overburen
zelfde raam, nu met geraniums en vlaggetjes (?)
geselecteerd overbuurraam
Sarah van Sonsbeeck

Wat kunst kan

 Een huis is een mens is een huis. Lawaai van bovenburen maakt je huis kleiner. Maakt jou kleiner.Blikken van overburen verkleinen je huis nog verder. Ze verbouwen je huis, ze gaan in je zitten. Je kunt niet als een kind je handen voor je ogen slaan en denken dat de wereld dan niet bestaat. Dan komt het moment om iets te ondernemen.De aanval. Je wereld groter maken. Naar buiten kijken. De huizen van de overburen koloniseren.

 Sarah van Sonsbeeck studeerde af aan de Rietveld academie op 'Mentale ruimte - hoe mijn buren gebouwen worden', een project dat laat zien hoe kunst kan worden ingezet tegen lawaai en aanwezigheid van anderen.Eerst maakte ze een studie van kijken en bekeken worden. Daarna registreerde ze het lawaai en bracht het naar buiten.En ging bouwen in de geest. Geen toeval, ze studeerde eerder af als architect.

 Geïnspireerd door de 'Fake Estates' van de legendarische New Yorker Gordon Matta-Clark, die nutteloze stadsruimte opkocht en oude video's van Bruce Nauman over kunstenaarsgedrag heroverde ze leefruimte. Het project wordt voortgezet, de buren maken nog steeds lawaai, maar Sarah denkt niet aan verhuizen. Integendeel. Ze zou niet meer buiten haar buren kunnen, zegt ze.Helpt het? Ja, het helpt.Luister het bezoek aan haar Werkplek.