Walter Benjamin en Hannah Arendt

Jaloezie interesseert haar enorm, bijvoorbeeld in het geval van postume roem. Onbekend blijven en wereldberoemd worden na je dood, hoe werkt dat? Ze denkt dat een handvol tijdgenoten zoiets toch ziet aankomen. Zoals bij Kafka, en ook bij Benjamin.
Ze nam mooie aantekeningen van Benjamin op over geschiedenis. Waaronder een opmerking van de filosoof Hermann Lotze (1817-1881), die zich erover verbaast dat mensen - zelfzuchtig als ze zijn - toch nooit jaloers worden op de toekomst, op degenen die na ons zullen leven. Alles wat wij denken en vinden wordt bepaald en gekleurd door de tijd waarin we leven. Toekomstig geluk raakt ons niet. Het is onvoorstelbaar.  

Meteen denk ik aan de wiskundige Gauss, zoals ie in 'Het meten van de wereld' van Daniel Kehlmann voorkomt.   
De 18de-eeuwer Gauss is - in zijn hotsende koets - juist zeer jaloers op de vervoermiddelen waarover het nageslacht volgens hem zal beschikken.
Of zou Kehlmann Walter Benjamin hebben gelezen?