Nooit eerder las ik een boek over wat ik bij mezelf noem de 'mannenziekte'. Kort gezegd, vrouwen zorgen voor thee, bloemen, kleinkinderen, kortom de voortgang - en ze werken vaak ook nog, wat het erger maakt - mannen worden vroeg of laat ziek.
Dat begint met je terugtrekken in knutselhok of schuurtje. Wat niet helpt tegen gevoelens van overbodigheid. Daarna volgt het grote zwijgen. Depressie is een vaak verkeerd begrepen, veel misbruikt woord. Het betekent, zo leerde ik van de depressieve psychiater K., 'de ijshel': je ligt in bed, niets raakt je meer. Dat kan weken duren.
Dezer dagen lees ik met open mond, af en toe lachjes door de neusgaten, een proef van de nieuwe roman van Anton Valens, die op 24 februari verschijnt. We gaan een radiogesprek doen. Berustten zijn eerdere romans Meester in hygiëne (De dweiloorlog!) en Vis op gedegen feitenkennis, met 'Het boek Ont' zet hij een stap in het ongewisse. Daar is het onderwerp ook naar: alledaagse mannenangst. Zo herkenbaar als wat. En pijnlijk nauwkeurig opgeschreven. Je zwijgt erover. Vrouwen kunnen hier niets mee, die willen een kerel.
Sorry, ik heb zwijgplicht tot 24 februari.