Martijn de Ouden

 Wat doet Martijn den Ouden? Hij meet de wereld. Althans zover zijn zinnen en woorden strek­ken. Er komen steeds nieuwe dichters die de wereld meten. Wat is nog bruikbaar? Wat niet meer? Wat moet er nodig nog bij? Zodat je beseft hoe knellend dichtkunst is. Wat te doen met dierendag? Hij weet het. Eerste strofe:

 'het is dierendag en ik wil mijn eer betuigen aan de beesten die zichzelf/ doodrennen, doodzwemmen en doodvliegen

 voor alle dieren die zichzelf doodrennen, doodzwemmen en doodvli­egen/ staat de goudvis symbool

 lieve goudvis/ in je kom/ soms vind ik je zo mooi/ en dom/ dat ik bijna moet huilen

 om hoe je zwemt over de keukentafel/ met het geblokte zeil

 de zon in het raam

 het gesis en getik van de geiser op waakvlam/ de kat op de keukentrap

 hoe jij jezelf daar doodzwemt

 visje

 lief dom visje

 

ps. zijn nieuwe, derde bundel heet 'Een kogelvrije zomer'.

 

Vocht

 Vocht zijt gij en tot vocht zult ge wederkeren. Dacht ik na de derde 'afdeling' van De beloofde dinsdag, nieuwe dichtbundel van Martijn den Ouden, die 'het is hier vochtig' heet. 

 Zelfs wanneer ze me met veel stookkosten cremeren en mijn kurkdroge as wordt uitgestrooid op het veldje dat daar voor is zal die na de eerste bui al verzadigd raken. Er zullen daar paddestoelen opschieten. Niets gaat verloren. Daar zorgt het vocht voor. En als iemand daarvan doordrongen is, Martijn den Ouden:

  ik was slaaf in een gieterzaak / ik at kooldraden

  ik sliep slecht / vrachtwagens ronken in het park

  ik heb veel gieters gezien / polyester gieters / gieters van tin

  een klant / hij komt hier vaker / zegt dat gieters op gletsjers lijken / in hoe ze zich gedragen

  ik kon niet in de keuken zijn / een dik gevlekt hondje werd driftig als hij mij daar zag / ik at daarom mijn kooldraden op de rand van mijn bed

  van dat bed dient u zich niet te veel voor te stellen

  ik zag van die mensen wandelen / van die mensen met zachtaardige klanken in hun stemmen

  waar de mensen wandelen stroomt een beekje / aan de oevers worden wedstrijden gehouden

  de fanatieksten gillen

  ik kan best buiten zijn als het miezert

  als het miezert worden de wedstrijden afgelast

  dat weet ik heus

Martijn den Ouden in 2006

Martijn den Ouden

In 2006 maakte ik hem mee op de Rietveldacademie. Hij schreef gedichten. Nu is z'n debuut 'Melktanden' uit bij Querido en Raymond Noë citeert eruit op z'n dagelijkse Laurens Janszoon Coster.

 Zaterdag zag ik Martijn in Desmet bij Wim Brands die hem ondervroeg voor de weekendbijlage van de Avonden.
Of ik nog gitaar speelde? vroeg ie.
Hij ook. 
En hij gaf me 't debuut en schreef erin 'The blues, blokjes hout onder de hak en gaan'. Ja, dat was waar, ik vertelde hem ooit dat John Lee Hooker dat deed om ritme te maken. Ik lees:

 'dat diertje is in de brandnetels gevonden

is het een hoefdier?
nee,
hij pist over z'n schoentjes
zwartgelakte balletschoentjes

bij Harm deed ie een dansje
verloor zijn hoed
doe het hokje maar weer dicht
straks is ie weg'