Maar hoe dan verder? Hier is als antwoord op gisteren het tweede deel van de Paradijstuin. Eigenlijk het tweede van vier, als 'postludium' (naspel), geschreven in 2016 bij een project op de Buitenplaats Kasteel Wijlre en de Maastrichtse Academie, getiteld 'What about a garden'. Verder dus met de boomgaard met 'Paradijstuin zonder adder, voor m.a. die het me beschreef'. Dat is schilder Marianne Aartsen:
'Zoete appelen van vergeten oogst hingen nog eetbaar
aan de boom, gekoeld in vriesnachten en ook overdag gesuikerd
Van astrale straling. Flitste
door dunnende struiken een maagdelijk jong ree, het uur kort voor
volledige donkerte, er waren gekken, jagers
en vlak voor onze voeten middenin het bos vol vurig dovend strijklicht
vluchtte een herfstdoorvoede rosse vos -
de redding was nabij die dag, we kwamen levend terug.