Delphine Lecompte zijn

 'Ik kom mijn tweede redder tegen in de nachtwinkel/ Van de zwaarmoedige Liberiaan die altijd loenst/ En moeilijke boeken over gemakkelijke planeten leest/ Mijn tweede redder leest de Zweedse ingrediëntenlijst/ Van een pak puddingpoeder, hij lijkt teleurgesteld in de ingrediënten.

 Hij merkt dat ik hem aanstaar en zegt 'Je rits is kapot, het is niet erg/ Want ik ben een gerenommeerde de ritsenhersteller!'/ Mijn tweede redder koopt uiteindelijk toch het pak puddingpoeder,/ En ook nog een bokaal augurken, en een tube secondelijm/ Ik koop niets , maar ik steel zonder zelfverwijt een fles roséwijn.

 Buiten vraag ik aan mijn tweede redder: 'Is het ver naar de plaats/ Waar je gezwind en opgewekt ritsen herstelt omdat het je roeping was?'/ Hij antwoordt nors: 'Het was mijn roeping niet, mijn roeping was imker.'/ Het was niet ver na vijf minuten wandelen mag ik/ Mijn eerste ritsenparadijs betreden, zoals elk paradijs is ook dit paradijs onbeschrijflijk.

 Na de ritsherstelling bekijken we in de woonkamer van mijn tweede redder Casablanca/ De zon komt op en een wesp ontwaakt op de vensterbank/ Mijn tweede redder maakt pudding voor ons ontbijt/ We neuken zodat de pudding rap lauw wordt, het schijn te werken/ Helaas heeft de wesp dezelfde honger als ik , voor ik het besef heb ik hem verzwolgen.

 Mijn tweede redder haalt traag en koelbloedig een scalpel/ En een gifgroen rietje uit zijn ritsenparadijs/ Hij maakt een soort rits van mijn keel, bedenk ik mij al te sentimenteel/ Na de redding keer ik niet huiswaarts; ik ga naar het pompeuze Astridpark/ En luister naar de monarchiehatende monoloog van de meest tandrijke clochard van West-Europa.