Matijs van de Kerkhof (2)

 Onheilspellend zijn ze allemaal. Hoe spel je onheil? Gisteren sprak ik Van de Kerkhof en die gaf hints. De spanning ontleent ie vaak aan de film noir. Hij heeft veel gehad aan filmstills, al zal ie ze nooit naschilderen.

 Vaak kijk je vanuit de schaduw naar een lichtplek. Een podium bijna. Waarop groepjes figuren en individuen, elk met andere beweegredenen. Is er net iets gebeurd? Of dreigt er iets? Wacht men af of berust men? Veel speelt zich af in halfduister en schemering, bij deels kunst- deels daglicht. Waar komt het licht vandaan, vroeg ik? Er is soms een belichter buiten beeld, die schijnwerpers richt op waar Van de Kerkhof lichtplekken of glimmertjes wil. Er zijn ook vaak meer lichtbronnen, zoals bij Delvaux.

 En dan de vele spiegels, die niet weerspiegelen wat je verwacht. Ook dat komt uit de film noir en heet 'valse spiegels', die weerkaatsen hoe even verderop iets gebeurt dat bijdraagt aan de spanning. Als toeschouwer blijf je raden. Hij kent z'n klassieken, citeert graag Velasquez of El Greco. Wees niet verbaasd als er een perversie van het Laatste Avondmaal opduikt.

 Wijziging: dinsdag na 22.00 in de Avonden meer.