Dweiloorlog

Wonderen zitten in kleine hoekjes. Zeker in de letteren.Zo blijkt dat je een portret van een oude dame kunt schrijven door allereerst het interieur dat je bij haar moet afstoffen heel secuur vast te leggen. Je leert het immers centimeter na centimeter kennen. Afstoffen, stof afnemen, is een bezigheid die bijna dagelijks in alle Nederlandse huishoudens wordt verricht, maar Anton Valens is de allereerste die er een mini-essay aan wijdt. In zijn verhaal 'Een melkmeisje van de Twintigste Eeuw' rijst meteen de kernvraag. Nat of droog? Wanneer en waarom? 'Het klamvochtige afstoffen' heeft als voordeel dat 'het stof aan de lap hecht en niet opwaait', maar 'als beperking dat niet alle materialen tegen water zijn bestand'.Ga er eens voor zitten.Valens schrijft nergens grappig of ironisch. Hij is exact. Hij houdt van dit zware werk, al zijn de mensen vaak lastig. Van hem leer ik dan dat je ramen lappen ook kunt beleven als een verborgen vorm van schilderkunst.Gisteren had ik naast Wim Brands de kans hem wat vragen te stellen.